Skóli fyrir alla

Ég fór í dag á opin hádegisfund í háskóla Íslands sem samfélagið stóð fyrir og bar yfirskriftina stuðningur við fjölskyldur barna með sérþarfir.  Ég náði reyndar bara að hlusta á þrjú erindi á fundinum vegna annarra starfa en það sem ég heyrði fannst mér mjög áhugavert.

Fyrst var með erindi afi drengs með Asperger syndrome.  Það var í áhugaverðasta innleggið á hádegisfundinum.  Þessi afi á barnabarn sem er í sérskóla í Danmörku.  Áður stundaði drengurinn nám í almennum skóla og gekk skólalífið hans þá mjög ílla.  Þegar drengurinn fór í sérskóla og valdist í bekk með öðrum krökkum sem líka eru með greininguna Asperger fór fjölskyldan aftur að eiga líf.  Strákurinn fór að vera glaður aftur, hann fór að vilja fara í skólann og gengur miklu betur í skólanum.  Afinn lét þau orð falla að börn með Asperger syndrome ættu alls ekki að vera í almennum skólum, heldur í sérskólum þar sem væri unnið sérfræðistarf með þeirra þarfir í huga. 

Á Íslandi er mikið farið eftir þeirri stefnu að skólinn á að vera fyrir alla. Í öllum grunnskólum landsins eru börn sem bæði eru fötluð og ófötluð og er þeim blandað með stuðningi.  Hjá sumum gengur vel, hjá sumum gengur ekki eins vel.  Margir foreldrar velja sérskóla fyrir barnið sitt strax í upphafi skólagöngu og einnig eru starfandi sérdeildir í mörgum grunnskólum. 

Er ekki málið að foreldrar hafi val um skólagöngu fyrir barnið sitt.... og að seinna meir hafi barnið val, ef barnið getur tjáð sig um það?   Ég held að margir hljoti að hafa sjokkerast aðeins yfir sterkum skoðunum afans á hádegisfundinum, þ.e að engin börn með Asperger ættu að vera í almennum skólum....

Seinni fyrirlesturinn á hádegisfundinum hélt svo Þór Þórarinsson deildarstjóri hjá félagsmálaráðuneytinu.  Frábært að hlusta á hann og allt sem er á stefnuskrá ráðuneytisins fyrir fjölskyldur fatlaðra barna.  Einhvernvegin finnst mér ég samt hafa heyrt svo margt af því sem hann sagði hundrað sinnum áður og á örugglega eftir að heyra þetta hundrað sinnum aftur áður en málin verða eins og hann setti þau upp.... það væri í svona draumaþjóðfélagi:)   En það er engu að síður gott að hafa að einhverju að stefna, en í þessu tilfelli held ég að fjallið sé bratt, því miður og markmiðin of stór biti í einu.....